Als u direct kunt zeggen wat u hier ziet, bent u een kenner! Dit is een deel van het nieuwe interieur van het Rotterdamse Stadhuis aan de Coolsingel. De buitenkant daarvan is ontegenzeggelijk een voorbeeld van de vaardigheden van ons modelbouwatelier, maar de binnenkant was 'nogal kaal': geen interieur en maar hier en daar een lampje.

Eén van onze maquettebouwers nam de klus aan om daar iets aan te doen. Hij bedacht en maakte een set van kartonnen dozen, precies op maat om samen het gehele gebouw te kunnen vullen.

In die dozen maakte hij vakken, ook van karton, die de diverse kamers, gangen, vergaderzalen, overlopen en trappenhuizen vormen.

Elk van die vakken werd vervolgens ingericht met meubels, kasten met ordners, stoelen, een wandklok hier en daar, beeldschermen op bureaus, kortom, alles wat nodig is om het gebouw een 'bewoonde' indruk te laten geven.

In een aantal van die vakken legde hij ook LED-verlichting aan, die per 'kamer' onafhankelijk aan- en uitgeschakeld kan worden. Ook onze mini-ambtenaren gaan niet altijd op exact hetzelfde moment aan het werk of naar huis, tenslotte…

De foto hier rechts onder laat zien hoe een in een vak geplakte foto bedrieglijk echt het interieur van de grote hal weergeeft!

In de ruimtes zijn diverse grappige scenes ingebouwd, zoals de wachtrij bij het kantoor van de burgemeester, onze directeur Marc die een presentatie geeft over hoe vreemd het is dat Miniworld geen subsidie krijgt, de burgemeester zelf die zich ergert aan een meegebrachte hond, de 'posters' van onze koning en de premier, een trouwerij in de trouwzaal.

Als de dozen klaar zijn, lijmt onze collega ze stuk voor stuk in de maquette van het gebouw en leidt de bedrading van de verlichting naar buiten, zodat het Stadhuis na terugplaatsing aan de mini-Coolsingel weer op het Miniworld-elektriciteitsnet kan worden aangesloten. Een geslaagde poging om het realiteitsgehalte van 'Miniworld by night' te verhogen!

Op het spooremplacement van het Schotse Glenfinnan Station staan bij het stationsgebouw (zie het vorige bouwverslag) nog meer gebouwen en gebouwtjes. Het seinhuis bijvoorbeeld, waarin de wisselwachter seinen en wissels kon bedienen. Nu deel van het museum, dus staan er op onze maquette mini-bezoekers te kijken.

Op het perron aan het spoor dat tegenover het stationsgebouw ligt, moeten ook reizigers kunnen instappen. Dus is het logisch dat daar een wachtruimte staat. Net als die van het seinhuis (dat op de foto rechts een dak heeft gekregen) zijn de onderdelen hiervan door de lasersnijder uit karton uitgesneden, aan elkaar gelijmd, van profiel voorzien, geschilderd en 'geweatherd'. Vakwerk!

Onze treinspecialisten zijn niet voor een kleintje vervaard. Als een bepaald type locomotief niet te verkrijgen is, maken ze hem gewoon zelf! Gebruik makend van de onderdelen van een Roco-locomotief (de zesassige 'Ludmilla', een van oorsprong Russische loc die als 'Baureihe 232' in de voormalige DDR werd ingevoerd) hebben ze een fraaie kopie van een British Rail intercity-treinstel van het type 125 gemaakt. Op de foto hieronder staat de 'donor' rechtsboven.

De omgebouwde loc krijgt zijn stroom niet alleen van de eigen stroomafnemer, maar via de rode en de zwarte draad ook vanuit het rijtuig direct erachter.

Om te voorkomen dat rijtuigen ontsporen op wissels, wordt er een stukje buigzaam lood gemonteerd boven de draaistellen. Samen met het originele stukje lood midden op de wagenbodem brengen ze het totale rijtuiggewicht op 150 gram. Hieronder het eindresultaat. Is het geen plaatje?

We doen een hoop zelf in de miniatuurwereld en draaien voor de meeste klussen onze hand niet om, maar als er oude hemelwaterleidingbuizen van het plafond van de miniatuurwereld moeten worden verwijderd, roepen we toch liever de assistentie van een professionele loodgieter in.

Maar hoe laten we die aan het werk gaan, en – nog belangrijker – hoe zorgen we ervoor dat onze maquettes deze werkzaamheden onbeschadigd kunnen overleven?

Wel, eerst plaatsen we over de maquettes in het 'crisisgebied' een stevige laag plastic om het meeste stof en gruis op te vangen en daarna bouwen we 'gewoon' een complete stelling boven het geheel!

Dat begint met het plaatsen van stutten op die plekken die daarvoor geschikt zijn. Dankzij de gedetailleerde bouwtekeningen (en jarenlange ervaring bij opbouw, schoonmaak en onderhoud) kennen we de exacte ligging daarvan heel goed.

Dan volgt het uitdenken, uitmeten, tekenen en op maat zagen van balken en stukken plaatmateriaal, die vervolgens voorzichtig op de juiste plek worden geplaatst en muurvast geschroefd.

De foto's hieronder tonen het resultaat. Een heel klein voordeel van die gigantisch nadelige coronacrisis: er is geen bezoeker die zich eraan kan storen.

Nu maar hopen dat de loodgieter zich bij zijn werk niet vergist en steun zoekt bij onze miniatuurversie van de Erasmusbrug!

"De gebouwen die je maakt met van die bouwpakketten zien er vaak nogal 'plastic-achtig', fantasieloos en doods uit", zegt een van onze maquettebouwers. Hij vindt het een uitdaging om het eindproduct van zo'n bouwproces er juist zo 'echt' mogelijk uit te laten zien. Met diverse verouderings- en verweringstechnieken maakt hij druip- en vochtsporen en algenaanslag op muren, zorgt hij voor afbladderende verf op raam- en deurkozijnen en maakt soms bewust dingen een beetje kapot "omdat dat in het echte leven nu eenmaal ook gebeurt!"

Niet alleen met een nieuwe bouwdoos, ook met een oude maquette doe je hem veel plezier. "Zo'n bouwsel uit elkaar halen is een uitdaging. Die plasticlijm werkt in het algemeen erg goed, dus delen losmaken van elkaar is best een klus!" Het is dan een echte sport om die losgemaakte onderdelen – al dan niet van verschillende gebouwen – weer samen te voegen tot een nieuwe maquette, maar dan wél eentje die er levensecht uitziet.

Het werk in de miniatuurwereld is nooit af. Net zoals we doen met de interieurs van de gebouwen (zoals dat van het Stadhuis van Rotterdam), blijven we ook continu bezig met het mooier en leuker maken van allerlei scenes. Daar doet iedereen aan mee!

Zo loopt er na wat werk opeens een schaapsherder met een kleine kudde langs de spoordijk (die koe is vast uit nieuwsgierigheid meegelopen)…

…zijn de verblijven van onze mini-leeuwen en -tijgers in onze maquette van het roofdierengebouw zoals architect Van Ravesteyn dat indertijd heeft ontworpen, van verse beplanting voorzien en hebben ook de dieren zelf een 'opfrisbeurt' gehad…

… maken we kratten vol komkommers, tomaten, prei, witlof, andijvie, bananen en nog veel meer groenten en fruit…

… die uiteindelijk hun plaats krijgen in het verkoopstalletje van een lokale hobby-kweker…

… vernieuwen we de bovenleiding op het hoofdspoor tussen de Calandbrug en het rangeerterrein daar vlakbij, zodat de bovenleidingportalen die er nog wél stonden ook weer 'functioneel' zijn…

… blijven de collega's die de cursus 'Bomen en struiken maken' hebben gevolgd druk bezig met het aanvullen van onze voorraad zodat we waar dat dan ook nodig is de bestaande beplanting kunnen aanvullen of vernieuwen.

… en blijven we ons steeds afvragen welke opstelling nu het meeste effect heeft door te experimenteren met de plaatsing van gebouwen, voertuigen, accessoires en niet te vergeten de mini-inwoners van onze miniatuurwereld.

Gelukkig kunnen we bij al die werkzaamheden putten uit een grote voorraad van mini-exemplaren van mensen, dieren, hekken, afdakken, kisten, kratten, gereedschappen en nog veel meer in geschilderde en ongeschilderde staat, zowel nieuw-uit-de-doos als al eerder gebruikt. Zoeken en vinden wat je nodig hebt is soms een uitdagende klus!

Als u de TV-serie 'Klein maar Fijn' van SBS6 hebt gevolgd, herkent u bovenstaand tafereel direct: het diorama van Huib Maaskant uit Soest.

Juryleden Dido Geluk en Bobby de Groot hadden er een barre klus aan om uit de drie inzendingen van de finalisten de winnende te kiezen. Huib won met zijn 'Ode aan de modelbouwer' de hoofdprijs.

Poppenhuisspecialist Natascha Maks uit Culemborg legde hem met haar uiterst gedetailleerde inkijkje in een woning het vuur na aan de schenen…

… en datzelfde deed Marie-Louise Markhorst uit Arnhem met dit fraaie stilleven (met bedoeld of onbedoeld een verhaal erachter?).

Alle drie de diorama's en ook de werkstukken die in de voorgaande afleveringen zijn gemaakt, zijn te zijner tijd te bewonderen in Miniworld, zodra we de deuren weer mogen openen – en daar kunnen we eigenlijk niet op wachten!

Stedin, de regionale netwerkbeheerder, heeft zijn wagenpark uitgebreid met nieuwe bussen voor de monteurs. De keus is gevallen op de Ford Transit Connect.

Als gevolg daarvan kreeg ons modelbouwatelier de opdracht om een aantal modelexemplaren te voorzien van de 'Stedin-looks', waar onze collega voortvarend aan is begonnen.

Nog een paar plaatjes van de voortgang van de bouw van de 3D-maquette van de gevel van het studentenhuis van Koinoonia, de Rotterdamse studentenvereniging. Het origineel bestaat uit twee herenhuizen van vier verdiepingen en is gelegen aan de Mauritsweg.

De gevels zijn opgebouwd uit meerdere lagen karton, waarvan de basis met de lasersnijmachine is voorzien van uitsparingen voor de ramen.

De omlijstingen van ramen en deuren zijn ook met die snijmachine gemaakt; de ornamenten aan de gevels (zoals dit fraaie van gebeeldhouwde steunen voorziene balkonnetje) komen uit de 3d-printer.

Weer een mooi voorbeeld van de vaardigheden van de mensen van ons modelbouwatelier!