Door de verhuizing van de eerste twee diorama's voor het Limburgs Museum kan ook aan de opbouw van het laatste diorama begonnen worden: de Middeleeuwen.

De opbouw van het diorama wordt overgenomen van A3tjes die vanuit de AutoCAD tekening zijn geprint.

We verbeelden een winterdag in februari: het heeft flink gevroren en hier en daar ligt wat sneeuw.

Het landschap is redelijk vlak en er stroomt een beekje doorheen.

De monniken, die het diorama zullen bevolken, wonen in een kloostercomplex dat op een hoger stuk gebouwd is.

Om het ijs na te maken hebben we geëxperimenteerd met perspex.

Het afgetekende gedeelte is groen geschilderd en daaroverheen is het perspex geplaatst.

Om het zoveel mogelijk op ijs te laten lijken, is het perspex aan de binnenkant heel lichtjes wit gespoten.

Vervolgens is hier een glaslak overheen gespoten om het matte effect te creëren.

Omdat ijs niet overal even dik is, zijn het meer en de rivier voorzien van donkere en lichtere stukken.

Ook voor het sneeuw moest creatief nagedacht worden.

Het witte poeder dat voorradig was, was te mat. En het sneeuwpoeder uit een tuincentrum glimde te veel.

Door deze twee poeders met elkaar te mengen is sneeuw gecreëerd die dichter bij het natuurlijke voorbeeld komt.

Iedereen heeft namelijk wel eens meegemaakt dat als de zon erop staat de sneeuw je kan verblinden!

Om zeker te zijn van dit effect is het mengsel in de miniatuurwereld getest.

Bij het Limburgs Museum zal ook een dag- en nachtsimulatie aanwezig zijn, waarmee de schittering nagebootst kan worden.

Vlakbij de opgraving van het skelet van de dinosaurus is een lijntje sneeuw neergelegd om ook te zien hoe het afsteekt bij het groen en zand.