Het werk aan het Gladstone Pottery Museum vordert gestaag. De 'bottle ovens' zijn klaar; nu is het tijd voor de gebouwen. Eerst de ramen en deuren. Elk raam heeft vier, zes of nog meer 'ruitjes' en dat betekent: heel veel raamspijltjes.

We zijn er al een tijd aan bezig, maar kunnen er nu pas aandacht aan besteden in een Bouwverslag: de maquette van de Burcht van Oostvoorne. Die is indertijd gebouwd door het Madurodam-atelier en was vanaf 1956 in Madurodam te bewonderen.

In de jaren '80 van de vorige eeuw kwam de maquette terug naar de gemeente Westvoorne, werd daar in een depot opgeslagen en vervolgens vergeten…

In 2014 werd hij min of meer bij toeval weer 'ontdekt', kreeg wat onderhoud en kwam uiteindelijk in 2019 in de Oudheidkamer van Oostvoorne te staan. De staat waarin de maquette verkeerde, was letterlijk 'het aanzien niet waard'.

Toen kregen wij opdracht van de gemeente Westvoorne om de burcht een grondige restauratie te laten ondergaan. Een uitdaging waar onze maquettebouwers verzot op zijn!

De maquette had in de loop van de tijd de nodige beschadigingen opgelopen. Kapotte daken, afgebroken torens, gaten in het 'pleisterwerk', verdwenen ornamenten en zelfs – ondanks het feit dat hij bedoeld was om buiten te staan – een paar 'gevalletjes waterschade'!

Ons modelbouw-atelier heeft de maquette in zijn geheel gedemonteerd. Dan kunnen ze er met meerdere bouwers tegelijk aan werken en in elk klein hoekje te komen.

Naast de nodige reparaties ondergaat de burcht een complete 'make-over' zodat het herstelwerk onzichtbaar worden gedaan. Dus nieuw pleisterwerk, nieuwe verf, het hele gebouw opnieuw 'weatheren'. Alles met gebruikmaking van oude én nieuwe technieken.

Ook moet het geheel 'regenbestendig' worden gemaakt, want als het werk klaar is, zal de maquette niet in Miniworld worden geplaatst (hij is van een veel grotere schaal), maar krijgt hij een plek in de gemeente Westvoorne.Bij de ruïnes van de echte burcht?

We blijven hopen dat we er ooit definitief van verlost worden: wateroverlast…

Hoewel het niet direct met het echte bouwen van maquettes en andere objecten van de miniatuurwereld te maken heeft, moet de stortbui die Rotterdam trof op 18 juni toch ook hier vermeld worden.

Je zult maar nietsvermoedend 's morgens de deur openen en dan verrast worden door een zwembad!

Nogmaals hulde aan onze medewerkers die niet bij de pakken zijn gaan neerzitten, maar meteen aan de slag gingen.

Emmers, stoffers, dweilen, vloertrekkers, waterzuigers en heteluchtblazers werden gemobiliseerd om de hele ondergelopen kelderverdieping weer zo snel mogelijk toegankelijk te krijgen voor de bezoekers.

U, bezoekers, nogmaals dank voor het begrip dat u had voor het feit dat Groot-Brittannië tijdelijk niet toegankelijk was (en dat had niets met de Brexit te maken…)!

Voor sommige collega's is het vinden van een coronabestendige werkplek geen probleem: je trekt je gewoon terug 'achter de schermen' in ons Groot-Brittannië!

Alle gekheid op een stokje: een heel interessante wereld, daar. Toen we nog niet geplaagd werden door coronabeperkingen, was een rondleiding langs de achterkant van ons Groot-Brittannië een geweldige ervaring. Daarom een aantal sfeerbeelden, om de periode tot we weer rondleidingen kunnen verzorgen te helpen overbruggen…

Een van onze medewerkers kon een zeldzaamheid op de kop tikken: een model van de 'Railhopper', officieel 'Stoptreinmaterieel 90'. Nooit in serie geproduceerd, dus een zelfbouwproduct, denken we.

Helaas met een te zwakke motor, dus rijden zit er niet in, maar het model is wel prima te gebruiken als statisch model bij station Marendam.

Net zoals er op het kopstation van Zwolle indertijd vaak een Railhopper klaarstond voor vertrek, dus.

Daar stond-ie dan klaar op de bakfiets… een maquette die we voor de verandering nu eens níet zelf gebouwd hebben: die van het splinternieuwe, nog niet eens geopende Depot van Museum Boijmans van Beuningen. Een futuristisch gebouw, waarin vanaf volgend jaar de complete collectie van 510.000 (!) kunstvoorwerpen van het museum te bezichtigen is.

De maquette, die is gebouwd door architectenbureau MVRDV, ook de ontwerper van het echte gebouw, is voor het nageslacht veiliggesteld doordat Dido Geluk, teamleider van het modelbouwatelier van Miniworld Rotterdam, tot een akkoord kwam met het museum. Dus vond op 29 juni een nog niet eerder gezien bakfietstransport plaats dat eindigde op het Weena.

Het witte kruis diende als bescherming tijdens het transport en het plaatsen en wordt verwijderd als het gebouw op zijn definitieve plaats staat.

De volgende opdracht was: een goede plek vinden voor de maquette. Het platte dak (met bomen en dakpaviljoen!) moet goed zichtbaar zijn, tenslotte. We ondervonden on-Rotterdams weinig weerstand van de inwoners van Miniworld toen we besloten om een rij flatwoningen op te offeren.

De volgende opdracht was: een goede plek vinden voor de maquette. Het platte dak (met bomen en dakpaviljoen!) moet goed zichtbaar zijn, tenslotte. We ondervonden on-Rotterdams weinig weerstand van de inwoners van Miniworld toen we besloten om een rij flatwoningen op te offeren.

Flatwoningenblok weg, oude beplanting weg, straten en stoepen weg, terug naar de kale ondervloer om daarop de nieuwe enscenering van het Depot te kunnen aanbrengen.

In de tussentijd wordt de verlichting van het gebouw getest en aangepast.

Het dakbos, het paviljoen en de overige objecten blijken het transport en de werkzaamheden goed doorstaan te hebben.

Langzaam aan krijgt de omgeving van het Depot zijn definitieve vorm.

Het witte kruis is teruggeplaatst, zodat er een doek over het gebouw kan worden gelegd om de plechtige onthulling mogelijk te maken.

Gereed voor de onthulling – maar daar leest u over in het Bouwverslag van juli!