Recreatieoord Hoek van Holland in vogelvlucht. Alle vaste objecten zijn afgebouwd en op hun juiste plek gezet, de scenery is helemaal klaar en voor deze 'luchtfoto' hebben de bouwers ook de losse objecten zoals de auto's even geplaatst. Die moeten allemaal ook worden geborgd, voordat de maquette verplaatst kan worden.

Wat op de foto hierboven niet te zien is, ziet u rechts: een warboel (voor de leek) van kabeltjes die ervoor moeten zorgen dat er ook in de recreatiebungalows, in de andere gebouwen en langs de paden lichtjes branden als de nacht valt in de miniatuurwereld.

En dan moet het gevaarte op zijn plaats worden gezet, uiteraard zonder de bestaande objecten te beschadigen. Via een 'loopbrug' kan een van de bouwers op de grondplaat gaan staan en de maquette overnemen.

"Je moet er niet aan denken dat je het ding laat vallen…!" Die gedachte schiet beslist even door het hoofd van onze collega, die even later opgelucht kan uitademen als de maquette is neergezet, zonder dat er iets kapot is gegaan…

…en als ook het laatste draadje netjes naar onderen is gewerkt, is de plaatsingsklus geklaard!

Nu gaan de elektronicaspecialisten aan de slag om de 'ondergrondse' werkzaamheden uit te voeren, zodat al die lichtjes inderdaad kunnen gaan branden als de nacht valt.

Hieronder nog een paar leuke detailfoto's die goed laten zien wat onze modelbouwers weer voor elkaar hebben gekregen!

Verpakt in een stevige (maar wel een beetje sombere…) kist begon de maquette van het Gemaal Abraham Kroes aan de reis naar zijn eindbestemming: het echte gemaal aan de Hollandsche IJssel bij Moordrecht.

Eenmaal aangekomen op de Schielands Hoge Zeedijk West werd de maquette uitgepakt en geïnspecteerd.

Al snel volgde zeer tevreden opmerkingen van de mensen die straks met behulp van deze maquette de werking van het gemaal gaan uitleggen.

Een goed einde van een uitdagende opdracht!

Zo begint het vaak: een notitie van een collega bij een trein, één van de vele die in de miniatuurwereld rondrijden.

Dan moet je gaan uitzoeken wat er aan de hand kan zijn met het ding.

Uit elkaar halen maar, en op zoek naar de oorzaak van de storing.

Zo'n stapeltje onderdelen – al dan niet uit de trein afkomstig – maakt je wel eens wat minder blij, ook als je gewoonlijk een enthousiaste techneut bent.

De 'wachtrij' van te repararen of te servicen treinen en auto's wordt er niet kleiner op, gezien de tientallen kilometers die onze voertuigen afleggen!

Dit is een vroege foto van de verlevendiging van de maquette van het appartementencomplex aan de Spoorweghaven, die ook in vorige bouwverslagen al aandacht kreeg. Onze modelbouwers hebben bij dit project hun fantasie de sporen gegeven, wat resulteerde in een gebouw vol verhaaltjes.

De dakterrassen hebben we al laten zien. Nu zijn de 'balkonscènes' en de interieurs aan de beurt.

Senioren die van de zon genieten op hun fraaie balkon…

… een jong stelletje dat alleen aandacht heeft voor elkaar…

… Oma die op bezoek komt en meteen de kleine op schoot neemt…

… een oudere dame die haar mening over de zonnebril van haar partner niet onder stoelen of banken steekt…

… en zo hier en daar natuurlijk een gewoon leeg balkon!

Nog een leuke buitenscène met een barbecue, stokbroden die worden bezorgd door een echte bakker, mensen die niet kunnen wachten tot ze kunnen gaan eten, anderen die om de een of andere reden niet willen meedoen en binnen blijven en ook hier een stel dat alleen maar trek heeft in elkaar.

Maar de foto rechts blijft toch een van onze favorieten! Oké, we zijn als modelbaanenthousiasten niet helemaal onbevooroordeeld.

Niet alleen de treinen en de auto's stoppen er zo nu en dan mee. Van een molen verwachten we dat de wieken draaien (ook in de overdekte miniatuurwereld…) en als ze dat niet doen, moet iemand de oorzaak daarvan proberen te achterhalen.

Dat grote tandwiel, daar zit de wiekas aan vast… Even een schetsje maken…

…dus als ik dit buisje op dat asje van de motor kan bevestigen, kom ik er uiteindelijk wel!

Misschien ziet u niet direct wat deze tekening voorstelt. Wel, het is de plattegrond van de Vesting Brielle, zoals dat stadje er in 1572 uit zag. We hebben de opdracht gekregen om daar een grote maquette van te gaan maken en daar zijn we heel erg blij mee en trots op!

We hebben de vesting (elk van de rode blokjes op de plattegrond stelt een gebouw(tje) voor) ingedeeld in 'kavels' en hebben nu de eerste stappen gezet om alle onderdelen van die kavels in te voeren in ons AutoCad-tekenprogramma.

Op de foto hierboven toont de monitor de plattegronden en gevelindelingen van de kavels 11 en 3; als referentie gebruiken we foto's van de panden in hun huidige verschijning. Wees niet bang: zó gaan we ze in ieder geval niet nabouwen!

Hiernaast staat een 'proefgeveltje', een van de eerste probeersels die we hebben gemaakt als ondersteuning van de gesprekken over de opdracht.

Ook het gebouwtje op de foto hieronder, de 'Hoofdwacht Brielle', is met dat doel gemaakt.

Deze imposante stoomlocomotief is de 'City of Bristol', die van 1939 tot in 1964 passagierstreinen voorttrok door de Engelse dreven (de man op de foto is Harry Whitty, een van de mannen die de meeste uren als machinist op de loc dienst deed).

Ook in onze miniatuurwereld rijdt een 'City of Bristol' rond, en die kreeg problemen met de stroomopname. Reden voor onze techneuten om locomotief met bijbehorende wagons onder handen te nemen!

Bij dit model zit de motor in de tender (noemden we vroeger de 'kolenwagen'…). In het schutbord daarvan zijn twee gaten geboord voor de stroomdraden.

Om problemen bij onderhoud in de toekomst te voorkomen, zijn de draden lekker lang gehouden en met tape gefixeerd in de tenderkap. Ze zijn hier doorgevoerd door het eerste rijtuig.

Op het draaistel van het laatste rijtuig is een printplaatje bevestigd. Daaraan zijn de stroomdraden en de contacten (die tegen de wielen drukken en zo de rijstroom afnemen) gesoldeerd. Als laatste is de kap weer op de tender teruggeplaatst.

Op de foto hieronder de 'Duchess of Hamilton', een zuster-locomotief van de 'City of Bristol'. Ons exemplaar heeft dezelfde typerende 'Crimson Lake' kleurstelling (een soort bordeaux-rood).

Ook in onze miniatuurwereld wordt regelmatig aan de weg gewerkt, wat zo nu en dan tot files leidt. Uiteraard moeten deze werkzaamheden zo veilig mogelijk worden uitgevoerd, zowel voor de wegwerkers als voor de verkeersdeelnemers.

Dus moeten er – net als in de echte wereld – rijstroken kunnen worden afgezet en daarvoor hebben we van die mooie, stevige 'betonblokken' nodig. Nu zijn er best wel setjes borden en dergelijke te koop, maar het is aardige uitdaging om die zogeheten 'barriers' zelf te maken!

Dat was althans de gedachte van twee van onze collega's, die creatief aan de gang gingen met… polystyreen stroken! Veel leuker en – prettige bijkomstigheid – nog een stuk goedkoper ook.

Die stroken zijn in de gewenste vorm aan elkaar gelijmd en netjes opgedeeld in stukken van de juiste lengte, die vervolgens stuk voor stuk zijn afgezaagd en bijgeschuurd

De helft is in een felle kleur rood geschilderd (de andere helft was al wit…) en nadat de verf was opgedroogd, beschikten we over natuurgetrouwe barriers.

Een mooi voorbeeld van hoe onze modelbouwers met simpele middelen een doel kunnen bereiken!