Als middel om aandacht te trekken voor het vieren van '450 jaar vrijheid' in Brielle is zo'n 3-dimensionale plattegrond een prima idee. Voor elk exemplaar gebruikten we een donkere en een lichte plaat triplex. Die laatste, de uiteindelijke bovenkant van de plattegrond, ging de lasersnijder in.

Die werd aangestuurd met een digitale AutoCad-tekening. Eenvoudig gesteld heeft die tekening lijnen in twee kleuren. De lasersnijder volgt deze digitale lijnen en snijdt volgens de lijnen in de ene kleur dóór het triplex. Bij het volgen van de lijnen in de andere kleur snijdt hij ín het triplex. In feite brandt hij dan alleen een dun bovenste laagje weg, wat de uiteindelijke tekening van de plattegrond, de tekst en de kompasroos oplevert.

Gelukkig konden we twee plattegronden tegelijk laseren. Desondanks kostte het twee-en-een-half tot drie uur om één plaat triplex af te werken.

Er rijden heel wat vrachtwagencombinaties rond in de miniatuurwereld. Bestuurd door het AutoCar-systeem volgen in de cabine ingebouwde sensoren de geleiding die in het wegennet is vastgelegd. Die besturing zorgt er ook voor dat er remlichten gaan branden als de vrachtwagen opdracht krijgt om te stoppen en dat netjes (zoals het hoort) de linker- of rechterknipperlichten worden geactiveerd als de vrachtwagen een andere weg gaat inslaan.

Maar net als met de treinen het geval is, leggen onze vrachtwagens heel wat honderden meters af op een dag. Onderhoud is dus noodzakelijk. Zo'n motortje moet toch maar blijven draaien, urenlang.

Dus voorzichtig demonteren en met een paar borsteltjes de aangekoekte olie verwijderen. Daarna opnieuw smeren en de motor weer terugplaatsen in de trekker.

In de oplegger plaatsen we meteen ook een paar volledig opgeladen batterijen, zodat de combinatie weer een aantal uren in bedrijf kan worden gesteld – tot de volgende onderhoudsbeurt…

Zo ben je wel weer een lekker dagje bezig!

In de kelder werken we gestaag door aan de maquette van Vesting Brielle. Er zijn al heel wat houten latten verzaagd tot blokken en blokjes die tot op de millimeter precies op maat worden geschuurd.

De luchtfoto toont de Jacobskerk aan de Voorstraat in Brielle. Hieronder ziet u hoe onze maquettebouwers daar een miniatuurversie van hebben gemaakt, die nog wel verder moet worden afgewerkt.

Zo wordt kavel na kavel gevuld. Eerst plaatsen we de losse blokjes op een print-out van de plattegrond op ware grootte, om te kunnen controleren of de afmetingen kloppen.

In een later stadium voorzien we die blokjes stuk voor stuk van de juiste kleur en krijgen ze raam- en deurpartijen, eventueel verlichting en worden ze op hun uiteindelijk plek op de grote maquette geplaatst.

In de tussentijd wordt in de kelder een volgende reeks blokjes op maat gemaakt en glad geschuurd…

Dit is een onderdeel van de miniatuurwereld dat alleen zichtbaar wordt bij een rondleiding 'Achter de schermen'. Het is een van de zogenoemde schaduwstations die in de baan zijn opgenomen.

Zo'n schaduwstation maakt het mogelijk om treinen nadat ze hun 'ronde' hebben afgelegd, een tijdje te stallen voordat ze aan een nieuwe ronde beginnen. Op die manier voorkomen we dat steeds dezelfde trein op een bepaald punt van de baan langskomt. Dat maakt het geheel een stuk realistischer, al hebben we er natuurlijk wel veel meer treinen voor nodig…

Wanneer welke trein waar gaat rijden, wordt volledig geautomatiseerd geregeld door de computers in de Commando Centrale.

Ondanks die gecomputeriseerde besturing gebeurt het met enige regelmaat dat een trein niet het geplande traject volgt. Door een heleboel verschillende oorzaken (een haperende wissel, rommel op de rails, een opeens kapotgegane koppeling, noem maar op) loopt een wagon, een locomotief of soms zelfs een complete trein uit de rails.

In de Commando Centrale signaleert de dienstdoende operator de storing en vraagt een collega om poolshoogte te gaan nemen. Dat gaat niet altijd eenvoudig: je moet weten waar je wél en vooral waar je níet op de baan kunt gaan staan…
De ontsporing wordt verholpen. Als er verder niets kapot is, is de storing daarmee verleden tijd. Over tot de orde van de dag!

U hebt hem vast wel herkend: de brug die Eilean Donan Castle verbindt met het vasteland van Schotland. De basisstructuur van MDF en multiplex is beplakt met dun, gelaserd polystyreen.

Ook de bomen en struiken die rond het kasteel geplaatst gaan worden, zijn producten van 'eigenbouw'. Handwerk, dus. Uit ijzerdraad, verdunde houtlijm en strooisel in diverse kleuren en diktes ontstaan niet van echt te onderscheiden – afgezien van het formaat, natuurlijk - bomen en boompjes.

De foto hieronder toont het leggen van een rij 'stenen' op de muurtjes van de brug. Die stenen zijn van half uitgehard gips: dat is nog te modelleren, maar kan niet meer 'uitzakken'. Als alles helemaal droog is, hoeft de brug 'alleen nog maar' in de juiste kleuren te worden geschilderd en dan is er weer een meesterstuk klaar om te zijner tijd zijn plaats te krijgen in het Schotse deel van onze Britse miniatuurwereld.

Eindelijk! Na maanden wachten kunnen we nu onthullen welke maquette achter het vraagteken in de vorige edities van dit bouwverslag stond. De nieuwste aanwinst in onze miniatuurwereld is de maquette van Poppodium Baroeg, het domein van de gelijknamige stichting die dit jaar zijn 40-jarig jubileum viert. Het origineel staat aan de Spinozaweg in Rotterdam en is een gewilde locatie voor iedereen die van 'heavy metal' en nog hardere muziek houdt. Onze nieuwe maquette is dan ook op slag de luidruchtigste!

Omdat in juli de officiële onthulling van deze maquette plaatsvond, is de 'embargotermijn' voorbij. In het bouwverslag van juli gaan we uitgebreid aandacht besteden aan de opzet en de bouw (en zeker ook de problemen die daarbij de kop opstaken) van deze aansprekende maquette.

In de nieuwsbrief van juli komen met foto's terug op de officiële onthulling waarbij uiteraard enkele bestuursleden en vrijwilligers van de stichting aanwezig waren.