12 en 13 september: de Open Monumentendag. Een landelijke happening, maar dit jaar door (natuurlijk) de coronacrisis met een andere opzet dan in voorgaande jaren. Monumenten die normaal gesproken te bezoeken zouden zijn, bleven gesloten. Men zocht noodgedwongen zijn heil in een digitale variant…

Bij Miniworld bleven we daar niet bij achter, ook al waren onze deuren gewoon open (maar goed, we zijn zelf ook (nog) geen monument). Tientallen van onze mini-monumenten deden mee en waren stuk voor stuk voorzien van een passende aanduiding. Ook verscheen er een uitgebreide opsomming met foto's en beschrijvingen van onze monumenten en hun originelen op de website; klik hier als u die nog eens wilt bekijken!

Door het bouwen van maquettes in Miniworld leer je alles over gebouwen in het echt. Zo ook over deze monumenten. Bijvoorbeeld dit ventilatiegebouw van de Maastunnel (foto hierboven). De bouw van de Maastunnel is in 1937 gestart en in 1942 voltooid. Het was de eerste autotunnel van Nederland. Bovengronds is de Maastunnel goed te herkennen aan de karakteristieke ventilatiegebouwen op de beide oevers van de Nieuwe Maas. Deze ventilatiegebouwen zijn ook op de lijst van rijksmonumenten te vinden.

In Miniworld hebben we dit monument in 2009 gebouwd. Een leuk verhaal om te lezen in ons weekverslag van 2009 week 10. Klik hier als u dat verhaal nog eens wilt lezen en de foto's bekijken. Of de bouw van Hotel New York en het Witte Huis in de bouwverslagen van april en mei 2017.

Deze maand speciale aandacht voor een van onze maquettebouwers en zijn creatie. Leo is al enige tijd bezig met de maquette van een deel (zie de foto hiernaast) van het Gladstone Pottery Museum in Longton bij Stoke-on-Trent. We berichtten daar ook al over in eerdere bouwverslagen, waar de foto's hierboven in stonden. Dit keer wat meer details en uitleg van de meester zelf!

De eerste foto's hierboven en hiernaast laten zien hoe de muren van de ovens en de gebouwen zijn voorzien van hun verweerde uiterlijk. Daar is verf in aardkleuren voor gebruikt.

De voegen, die met de hand in de gipsen 'bottle ovens' zijn ingekerfd, zijn ingekleurd met een half-transparant voegmiddel in wit, grijs en diverse tinten beige en bruin. Ook zijn op een paar plekken een paar van de 'gemetselde stenen' verwijderd om het verweerde uiterlijk te benadrukken.

Hier zijn we alweer een stap verder. Van dunne strookjes hout zijn galerijen en 'trappen' gemaakt en tegen de gevels geplaatst. Dit om de juiste afmeting en plaatsing te kunnen uittesten. Als dit er naar alle zijden bevrediging uitziet, gaan we over tot het maken van de echte trappen.

Een secuur werk: uit berkentriplex van 0,6 mm dik (!) traptreden en overlopen zagen. Daar is best wat tijd in gaan zitten. Ook het samenbouwen van al die minuscule traptreden, leuningen, hekjes en trapbomen is wat je noemt een uitdaging!

De foto's hiernaast en hieronder tonen de nog onbeschilderde trappen 'in de context', dus geplaatst waar ze volgens de foto's van het origineel moeten staan.

De volgende stap, en die was niet minder tijdrovend: het bepalen van de juiste kleuren van de houten trappen. Hiervoor is in een soort proefopstelling een trap geverfd met transparante, met water verdunde bruine verf. Het resultaat was ok, dus zijn de overige trappen en overlopen met diezelfde verf geschilderd.

Op de foto hierboven staan twee uitbreidingen: de ijzeren 'band' rond de oven en (tegen de schets links) de overkapping van de stalling voor twee paardenkarren. Die ijzeren band bestaat uit aluminium strips en schakeltjes die zijn gemaakt van oogjes van staaldraad. Het geheel moet nog wel door middel van de juiste kleur verf een roestig uiterlijk krijgen. De foto rechts toont één oven voorzien van een aantal van die banden.

Last but not least: de daken. Daarvoor is gelaserd karton met een leisteenprofiel gebruikt. De dakgoten zijn gemaakt van dun, gevouwen aluminium, dat 'half metalic' is geverfd. De daken moeten natuurlijk nog wel hun juiste kleur krijgen. Die bepalen we met kleurstalen voor de leien 'dakpannen' en voor de golfplaten van het dak van de paardenkarrenstalling.

Op de laatste, grote foto zijn de dakgoten ook voorzien van vergaarbakken en regenpijpen, om het geheel helemaal compleet te maken.

In de miniatuurwereld worden regelmatig maquettes vervangen, bijvoorbeeld omdat ze kwalitatief in slechte staat beginnen te geraken of omdat ze plaats moeten maken voor een andere. Ook dit stationsgebouw. Tot een van onze maquettebouwers er wel iets in zag om er een… hotel van te maken!

Gordijnen en vitrages moeten worden uitgekozen en 'op maat gemaakt'. Ook glas-in-loodramen dragen hun steentje bij aan een knussere uitstraling. Een mooie lantaarnpaal op het trottoir geeft de zaak wat meer 'cachet'…

Het duinlandschap van de maquette die we voor Fort Kijkduin aan het bouwen zijn, is bijna klaar. Inmiddels zijn specialisten begonnen om de diverse accessoires een historisch verantwoorde plek te geven.

Een veldslag – ook die in voorbije eeuwen – speelt zich nu eenmaal af volgens strategische en tactische regels en dus moeten legereenheden, landingsboten, stukken 'paardgetrokken artillerie', en wat niet al op de juiste plek komen te staan.

Het blijft een terugkerend item: onderhoud aan ons rollend materieel. Hier is onze tramspecialist bezig met het controleren en zo nodig repareren of vervangen van de onderdelen van een van de trams die in de miniatuurwereld rondrijden.

'Doorsmeren en olie verversen', heette dat vroeger. Tegenwoordig noemen we het een onderhoudsbeurt, maar wat hetzelfde is gebleven is dat ze in de miniatuurwereld nog steeds net zo hard nodig zijn als in de echte!

Nog even terug naar De Nieuwe Maaskant, waar we in het vorige bouwverslag over verteld hebben. Een paar 'nagekomen' plaatjes van het creatieve proces dat resulteerde in deze mooie maquette.

Bijvoorbeeld alle struiken die bij deze maquette te vinden zijn, zijn handgemaakt. Op de foto hierboven is Karel bezig met het maken van deze struiken.

Veel groenvoorziening moest gemaakt worden voor in de maquette. Aangezien deze uit veel glazen wanden bestaat, is het belangrijk ook de binnenkant in te richten zoals in het echt. Zijn ze niet prachtig, deze struiken?

Om van de vergaderstoelen maar te zwijgen….

Ook deze worden hier allemaal zelf gemaakt en van kleur voorzien. Ze zijn wel echt heel klein deze stoeltjes en struiken en geduld en een vaste hand zijn hier zeker wel op zijn plaats.