Als u – net als wij – een fervent volger bent van het SBS6-programma 'Klein maar Fijn', herkent u de fraaie villa op de foto hierboven vast wel. Het was het onderwerp van de hoofdopdracht van de tweede aflevering. De kandidaten moesten elk een van de ruimtes in de villa inrichten en 'aankleden' met een verhaal. Die villa was – u raadt het al… - een product van ons modelatelier!

Het skelet van het gebouw was opgebouwd uit MDF-platen. De voorgevel bestond uit losse onderdelen die in meerdere lagen uit de lasersnijder kwamen. Die zijn in de juiste kleuren geschilderd en de voegen zijn volgens de geldende bouwvoorschriften gevoegd, waarna de geveldelen tegen de kale MDF-platen zijn aangelijmd.

Het maken van zo'n raam kost wel een paar uur, en dan te bedenken dat er 10 stuks in de villa moesten worden aangebracht, mét luiken…

Ook de 'inschuifdozen' waarin de deelnemers hun creatie moesten maken en aanleveren, kwamen uit Rotterdam. Op de foto hierboven ziet u het eindresultaat van de binnenkant: zeven ruimtes met elk een zijn eigen 'inschuifdoos' én een naambordje: van links naar rechts 'Badkamer', 'Zitkamer' en 'Slaapkamer' op de eerste verdieping en 'Keuken', 'Eetkamer', 'Hal' en 'Bibliotheek' op de begane grond.

Hieronder nog een foto van de gevelafwerking en daaronder ons jurylid Dido Geluk bij de beoordeling van het eindresultaat.

We waren er vol enthousiasme aan begonnen, zoals we dat elk jaar doen: het opzetten van ons kerstdorp. Dat houdt in: het opzoeken en selecteren van alle onderdelen in de kelder, de hele zwik naar boven transporteren (fijn dat we een stel jonge, stevige stagiairs over de vloer hebben…), dozen open maken en vervolgens gaan kijken wat we waar gaan neerzetten.

De plek waar dat moest gebeuren, was een andere dan vorig jaar: nu hadden we de kinderspeelhoek ervoor uitgekozen. De basis (de 'sneeuw' en de rails van de kersttrein) lagen er al snel.

Natuurlijk moesten we van al die gebouwen controleren of ze de zomer goed doorstaan hadden en of alle verlichting nog werkte zoals we dat graag willen.

Het eindresultaat stemde ons weer helemaal tevreden: allerlei leuke scènes in een echte kerstsfeer. Klaar voor de bezoekers!

En toen kwam de tweede lockdown en moesten we de deuren weer sluiten. Jammer van al die moeite, maar gelukkig kunnen we u de foto's nog laten zien…

Hierboven een detailfoto van een van de gebouwen van het Schotse Eilean Donan Castle. Het dak daarvan moet worden bekleed met zink – maar wat kun je daar bij een maquette voor gebruiken dat 'op schaal' realistisch blijft? Wel, aluminium doppen van wijnflessen! Heel dun materiaal, dat met een mesje wordt ingekerfd voor de detaillering. Het gebruik van deze doppen leidt wél tot een keuze: afhankelijk van het consumptiepatroon heb je óf een trage productie óf een minder vaste hand…

De foto rechts geeft een overzicht van het kasteel met de brug en de (met bruin karton aangegeven) rotspartijen in het water. Er was hier nog geen rotsondergrond aangebracht.

Van bovenaf is goed te zien dat zo'n kasteel een heleboel trappen, kantelen, omlopen, torentjes, trapgevels en schuine daken heeft. Ook op deze foto nog geen rotsondergrond, wel is het gaaswerk waarop het gips wordt uitgesmeerd al op zijn plek.

De foto rechts toont het binnenterrein, waarvan een deel straks kale rots wordt; de rest wordt van een strak plaveisel voorzien. Hier is ook al een deel van de gipsen rotsondergrond gemaakt.

De volgende stap: de gevelbekleding. Van dun polystyreen zijn platen gemaakt waarin met de lasersnijder de 'stenen' zijn aangebracht.

Het hoofdgebouw heeft een demontabel interieur. Dat is handig voor het aanbrengen van verlichting (denk daarbij aan een paar van die flakkerende haardvuren…) en voor toekomstig onderhoud. Het dak kan er dus af, nu en ook in de toekomst.

De brug is voorzien van een stenen muur met van die karakteristieke ronde delen. Die zijn gemaakt van aluminium van een halve millimeter dik, dat rond een viltstift met de juiste maat is gebogen. Later komen hier nog gelaserde 'muren' van polystyreen tegenaan en ook het wegdek wordt op die manier bekleed.

Hieronder een tweetal overzichtsfoto's van het kasteel; het hoofdgebouw en de brug zijn even verwijderd.

Ook in de miniatuurwereld was de kerst gearriveerd. Op diverse plekken hebben we winterse scènes gemaakt, waarbij de kerstman niet kon ontbreken. Ook een mini-interpretatie van de kerststal (zij het dat het een 'open huis'-variant was…) kreeg zijn plekje.

Alle kerstmannnen die zich hadden opgegeven voor de kerstspeurtocht en dus een mooie, eenvoudige of juist moeilijke plek hadden gevonden waar ze 'ontdekt' konden worden, zijn teleurgesteld terug naar huis gegaan. Geen bezoekers, geen kinderen, geen speurtocht…

Volgend jaar beter, hopen we!

De dag/nacht-cyclus die we in de miniatuurwereld kennen, is nog niet operationeel in ons Groot-Brittannië. Het is natuurlijk de bedoeling dat we ook daar 'etmalen' van 24 minuten gaan krijgen en daarom zijn onze bouwers ook hier druk in de weer om in alle gebouwen een zo natuurgetrouw mogelijke verlichting aan te brengen.

Om deze foto's te kunnen maken, moesten we wel even de verlichting in ons Groot-Brittannië uitschakelen. Dat leverde commentaar op van onze modelbouwers, want die willen maar één ding: verder bouwen!

De komst van de maquette van Recreatieoord Hoek van Holland in de miniatuurwereld betekende dat er ruimte gemaakt moest worden. Daar hebt u in vorige bouwverslagen over kunnen lezen.

Een van de gebouwen die daardoor werden getroffen, was de fabriekshal van Bison.

Die is nu een stukje opgeschoven, nadat onze modelbouwers het complex een opfrisbeurt hadden gegeven.

Ze maakten meteen van de gelegenheid gebruik om te laten zien dat ook mini-werknemers wel eens in de fout gaan…

Een steeds weer terugkerende noodzakelijke bezigheid: het schoonmaken van de miniatuurwereld. Het is al eerder langsgekomen in deze Bouwverslagen en ook nu weer stonden de gereedschappen klaar om te worden ingezet. Een heel klein voordeel in deze nare coronatijden: het kon op een gewone doordeweekse dag, want we waren toch gesloten...

BN'ers (u herkent misschien een TV-persoonlijkheid op de foto rechts) en niet-BN'ers gingen aan de slag om de strijd aan te binden met het stof en de spinrag die zich in de afgelopen maanden op, in en onder de miniatuurwereld hadden genesteld.

De stofzuiger is een probaat hulpmiddel, maar soms moet je je toevlucht nemen tot een kwast!

Het gebeurde natuurlijk wel eens dat een collega moest worden 'gestut' omdat hij een niet zo eenvoudig te bereiken plek aan het stofzuigen was…

...maar die dienst kon even later alweer worden 'terugbetaald'!

Onze stagiair deed zijn opleiding eer aan door van alles en nog wat op de digitale plaat vast te leggen.

Soms moest er een op het oog gevaarlijke manoeuvre worden uitgevoerd om een bepaalde plek te bereiken, maar in het algemeen kon ieder op zijn gemak de werkzaamheden uitvoeren.

Wat is een mooiere plek voor een korte bezinning dan midden in de Maas, naast de 'Nieuw Amsterdam' en Hotel New York…?

Als beloning kregen alle mensen die hadden meegeklust een warme lunch aangeboden, die extra lekker smaakte omdat hij was bereid door diezelfde BN'er hierboven!

Daarna fluks weer aan het werk. Ook de stadsbussen verzamelen best wat stof tijdens het rondrijden, dus moet daar ook de stofkwast overheen.

Het lukte niet om de hele miniatuurwereld schoon te krijgen, maar zoals iemand zei: "Nu kun je goed het verschil zien tussen wat we al wél gedaan hebben en wat er nog moet gebeuren!"