Dit Bouwverslag is een mengeling van 'oud' en 'nieuw' en dat zal in de komende twee niet veel anders zijn. We vieren dit jaar in maart ons derde lustrum: eind maart is Miniworld Rotterdam 15 jaar open voor bezoekers!

Eerste onderwerp van deze 'Trip down Memory Lane': het Gemaal van Katwijk. De foto hierboven laat zien hoe dat nu in de miniatuurwereld na een opknapbeurt te bewonderen is. Rechts de plek waar het indertijd geplaatst zou gaan worden, vlak achter het scherm van de PC van onze medewerker…

Hierboven de nog volledig kale bodemplaat met al wel een spoorlijn en het 'kanaal' waar het gemaal overheen komt te staan en rechts een van de zijwanden van het gebouw, al voorzien van ramen en metselwerk.

Daaronder: de bovenbouw van het geheel is klaar. Letterlijk een product van handwerk, want in die tijd (we praten over 2006!) hadden we nog geen lasersnijder of 3D-printer. Alles ging nog met schaar, mes, schuurpapier, beitel en lijm… Voor sommige onderdelen die meer dan een keer in het gebouw voorkomen, hebben we mallen gemaakt van siliconenrubber. Daarin hebben we giethars gegoten, wat na uitharding identieke onderdelen opleverde.

Op de foto hierboven is ook de onderbouw helemaal af

De foto rechts toont de minutieuze detaillering van de achterzijde. Ook de container staat nu op de goede plek.

Hieronder staat het gemaal met de waterinlaten op de juiste plaats in het kanaal, terwijl ook de bereikbaarheid in orde is gemaakt door de aanleg van een oprit.

Zo stond het gemaal in 2006 te wachten op wat er verder omheen gebouwd zou gaan worden (de houten stellages boven de 'bouwplaats' werden gebruikt om ook bij wat minder eenvoudige bereikbare plekken te kunnen komen).

De foto hieronder toont het gemaal zoals het in 2017 in het Jubileumboek '10 jaar Miniworld Rotterdam' staat. Zoals u kunt zien, heeft het wijkje rechts van het gemaal plaats moeten maken voor onder andere Hotel De Wereld.

Niet alleen figuurlijk, maar juist ook letterlijk een grote opdracht: de bouw van de maquette van Vesting Brielle. Voor een maquette die vier bij vijf meter groot wordt, heb je aardig wat materiaal nodig voor de bodemplaat.

Een andere uitdaging bij deze maquette is dat hij verplaatsbaar moet zijn. De maquette zal in verschillende periodes op verschillende plekken staan. Dat betekent dat hij gemakkelijk uit elkaar moet kunnen worden gehaald, om ook door smallere ruimtes, met een paar personen, verplaatst te kunnen worden. Natuurlijk moet hij dan ook weer eenvoudig in elkaar gezet kunnen worden.

Voordat met het frame begonnen kon worden, was het zaak het uit te tekenen en te bedenken hoe het op de meest praktische manier in elkaar gezet kon worden.

Aan de hand van die tekeningen, is vervolgens het frame in elkaar gezet. Soms nog met kleine correcties aan de tekening.

Miniworld is meteen een goede proef voor die verplaatsbaarheid: het frame wordt hier in de kelder gebouwd en zal dan in delen via onze trap naar boven getild moeten worden.

De SBS6-serie 'Klein maar Fijn' blijft ons bezighouden (en daar zijn we blij mee en trots op!), want net zoals bij het vorige seizoen heeft de winnaar expositieruimte gekregen in Miniworld Rotterdam. Reden voor ons om weer een tentoonstelling in te richten van de diverse pareltjes die door de deelnemers zijn gemaakt, maar dan moet eerst de verlichting van de kapitale villa op een hoger kwaliteitsniveau worden gebracht.

De wand voor de drie eindopdracht-werkstukken staat er al (zie de foto verderop bij dit onderwerp).

Omdat ze zo fraai zijn, nog wat meer foto's van die werkstukken!

Uit deze foto's blijkt dat de bouwers van deze drie werkstukken beschikken over een groot creatief vermogen, een scherp oog voor details en ook de vaste hand en de technische vaardigheden die voor werk op dit niveau onmisbaar zijn!

Maar naast de werkstukken uit de laatste aflevering zijn er meer zaken te bekijken in de tenstoonstelling: ook eerder uitgevoerde opdrachten hebben bij ons een plekje gekregen, zoals de leuke jungle-scène hieronder.

De deelnemers moesten in een van de afleveringen een 'boekenplankdiorama' maken van hun favoriete boek. De foto hieronder toont twee van deze creaties: één uit 'The Lord Of The Rings' en één uit 'A Christma Carol'. Zij flankeren ons eigen boekenplankdiorama met de titel van het tv-programma.

Ook zo'n 'gouwe ouwe' met betrekking tot ons derde Lustrum: de Sluiswachterswoning die al sedert de opening van Miniworld Rotterdam deel uitmaakt van de miniatuurwereld. Hij lijkt heel erg veel op het gebouw bij de Oranjesluis aan de Maasdijk, iets ten westen van het verkeersknooppunt tussen de N220 en de N223.

Rechts het begin: met de hand uitgesneden geveldelen die aan elkaar zijn gelijmd.

Engelengeduld. Dat moet je hebben. Een vaste hand helpt ook!

Rechts de achterkant van het gebouwtje.

Klaar om te worden ingebouwd! De achterkant is voorzien van een forse, hoge inlaatpoort, want die moest aansluiten op de onderkant van de dijk.

De foto's hieronder tonen de ingebouwde Sluiswachterswoning links met de waterinlaat aan de voorkant en rechts die aan de achterkant.

De spoorbaan langs het gebouw geeft natuurlijk een mooie gelegenheid tot het maken van nostalgische plaatjes met een reizigerstrein met stoomtractie (zoals kenners dat noemen).

De Sluiswachterswoning ligt al sedert 2007 – net als zijn 'origineel' – aan een drukbereden N-weg. De opmerkzame lezer zal zien dat de foto hieronder eerder is gemaakt dan die met de stoomtrein!

Deze foto's roepen vragen op. Wat is er hier gebeurd?

Is dit een campagne van de inwoners van Miniworld Rotterdam, die met een reuzenmondkap aandacht vragen voor het feit dat ze sedert het begin van de tweede coronalockdown alweer een aantal weken van bezoekers verstoken zijn?

Is een lokale mondkapjesfabrikant er op slinkse wijze in geslaagd om onze Euromast als 'uithangbord' te gebruiken? Heeft een van de laatste bezoekers zijn mondkapje verloren en is dat – hoe toevallig! – door een windvlaag uit de airconditioning precies op deze plek beland?

Niets van dat alles. Het is een beetje balorige, maar ook ludieke actie van een van onze medewerkers naar aanleiding van een foto die op de social media van de Euromast voorbij kwam.

Met deze foto gaf de Euromast aan dat ook zij weer open mochten, maar wel met inachtneming van de 1,5 meter en het dragen van een mondkapje. Zo wezen zij (en dat doen wij ze na met onze miniatuurkopie!) de buitenwereld erop dat wij met ons allen prima in staat zijn om op verantwoorde wijze bezoekers te ontvangen.

Gelukkig zijn we sedert de 25e van januari weer open. Het mondkapje is inmiddels weer van de Euromast verwijderd!

En vanaf 25 februari komt de mondkapjesplicht helemaal te vervallen!

De werkbank van onze treinenspecialisten raakt nooit leeg. Zo is daar het reguliere onderhoud dat voornamelijk bestaat uit het schoonmaken van motoren en andere draaiende onderdelen (de treinen pikken tijdens hun dagelijkse kilometers heel wat stof op) en het nalopen van elektrische verbindingen. Maar er gaat ook met enige regelmaat wel een locomotief of wagon kapot.

Alles wat draait is onderhevig aan slijtage, dat is bijna een natuurwet. Dus komen er steeds opnieuw 'schadegevalletjes' binnen…

Koppelingen moeten worden bijgesteld, zodat ze bij het aankoppelen goed werken en daarna een stevige verbinding vormen tussen de rijtuigen en wagons.

Elektrische verbindingen hebben te lijden van het feit dat onze treinen bochtige trajecten afleggen, waardoor de bedrading eigenlijk steeds beweegt en dan is de kans groot dat er ooit een keer een breukje in komt.

Ook moet er allerlei elektronica worden ingebouwd in locomotieven, rijtuigen en wagons, voor licht, geluid (zo'n ronkende dieselmotor klint geweldig, toch?) en besturing. Een keurig opgeruimde werkbank zonder 'onderhanden werk'? Niets voor onze technici!

Nog maar een foto 'uit de oude doos': het bedrijfspand van Van den Hooven, leverancier van kantoormeubilair en -artikelen. Indertijd de eerste door een bedrijf gesponsorde maquette die we bouwden en plaatsten.

Foto's van het gebouw waren het uitgangspunt voor het vaststellen van afmetingen en verhoudingen. Dat ging nog gewoon met de hand: AutoCad-tekensoftware was nog toekomstmuziek.

Voor het echte pand stond in 2006 een grote bureaustoel (die is nog te zien op de foto), dus werd er keurig een bureaustoel-op-maat nagebouwd.

Het bedrijf was bij het begin van onze attractie de leverancier van een groot deel van ons kantoormeubilair. We gebruiken het nog steeds!