We hebben ambitieuze plannen om ons Schotland – en daarmee heel Groot-Brittannië-in-miniatuur – snel te voltooien. U weet ongetwijfeld dat dat megaproject een heel grote vertraging heeft opgelopen, maar met ingang van dit jaar kunnen we mensen en middelen weer inzetten in onze kelder.

Op de 'ruwbouw' zijn onze modelbaan-collega's druk bezig met het aanleggen van rails. Heel veel rails, honderden meters! Waar die rails zichtbaar zijn voor het publiek, moeten ze natuurlijk kaarsrecht liggen (op de bochten na, uiteraard), maar het is onze mensen de eer te na om de 'schaduwsporen' niet óók helemaal volgens het vooraf vastgestelde schema uit te lijnen.

Zo nu en dan moet je je als enthousiaste 'raillegger' in vreemde bochten wringen om overal bij te kunnen en ook nog iets te kunnen doen: rails goed op hun plaats krijgen moet je soms doen terwijl je op andere rails ligt… Van 'raillegger' tot 'railligger', dus…

Rails zijn nog maar het begin van het verhaal. Elektrische treinen hebben nu eenmaal meer nodig dan alleen rails om te kunnen rijden, zeker als er sprake is van computer-gestuurde treinregeling. Behalve die rails en wissels moeten er ook zogenoemde blokmarkeringen en -scheidingen, aansluitingen, elektronicacomponenten, onderdelen van het besturingssysteem en niet te vergeten de bekabeling en de benodigde elektriciteitsvoorzieningen worden aangelegd en geïnstalleerd.

Dat dit alles alleen maar lukt als je kunt steunen op minutieus uitgewerkte en zeer gedetailleerde plannen, staat als een paal boven water. Desondanks petje af voor de collega's die de weg weten in deze warboel en er zelfs een volledig naar behoren werkende treinbaan van weten te maken ook!

De foto hier rechts is een 'still' uit een filmpje (we hebben het op YouTube gezet; klik hier) dat we hebben gemaakt tijdens de werkzaamheden van onze collega's. Leuk om te zien wat je soms voor het uitvoeren van een montage- en installatieklusje moet overhebben…

Op de plekken waar dat al kan (omdat er al rails liggen of omdat er geen rails gelegd hoeven te worden) is de landschapsbouw in volle hevigheid losgebarsten.

Op de ene plek worden weer kilo's gips verwerkt tot majestueuze bergen en elders is er een 'proefopstelling' van twee Schotse kastelen: het bekende Eilean Donan Castle dat in het 'Loch' geplaatst gaat worden en op de rotspunt de ruïne van Greenan Castle. In het echt staan ze in Schotland niet zo dicht bij elkaar, maar ja, we moeten soms creatief omgaan met de werkelijkheid en een beetje improviseren…

Op het schiereiland Trotternish van het Schotse eiland Skye vindt men een rotsachtige heuvel die is gevormd door een aardverschuiving. Die heuvel kreeg in de loop van de tijd de naam 'The Storr'. Het is een steile, op het oosten gerichte rotswand boven de Sound of Raasay en contrasteert sterk met de zacht glooiende heuvels die het landschap ten westen ervan kenmerken.

The Storr is een hoogtepunt in het landschap van Skye en de langste aardverschuiving van Groot-Brittannië. Het gebied voor de steile wand noemt men 'the Sanctuary'; het bestaat uit een aantal rotspilaren van ongewone vorm, overblijfsels van oude aardverschuivingen. Een van de bekendste is de 'Old Man of Storr', ook omdat er vanaf het nabijgelegen Loch Leathan een (vaak druk) wandelpad langsloopt. Zo'n bekende oude baas mag in ons Schotland natuurlijk niet ontbreken! Op de foto hieronder wordt hij heel precies nagebouwd door onze modelbouwer annex gipskunstenaar.

Elders in ons Groot-Brittannië gaat het werk ook gewoon door. Op de foto hierboven van een deel van het Victoriaanse kavel staat onze interpretatie van de Caen Locks – we hebben jammer genoeg niet voldoende ruimte om alle 29 (!) sluizen die dit complex in het echt telt in het klein na te maken. Dat ruimtegebrek verhindert ons echter niet om ervoor te zorgen dat er een aantal zogenoemde narrowboats bij de sluizen gaat 'rondvaren'.

Een narrowboat is een bekend Brits vaartuig. Tegenwoordig vooral in gebruik voor vakantiedoeleinden, maar vroeger een van de meest gebruikte middelen van vervoer voor zowel vracht als passagiers. Zo'n boot werd voortgetrokken door een paard dat over het jaagpad (een voetpad langs het water) liep. Als de vervoerder geen paard kon bekostigen, had hij daarvoor iemand in dienst - of hij trok de boot zelf... Later werden ze van motoren voorzien.

Wat maakt een boot nu een narrowboat? Dat is de breedte: die mag niet groter zijn dan 7 voet, ofwel 213 cm, om door de smalle Engelse kanalen te kunnen manoeuvreren. Enkele oudere exemplaren die een paar centimeter breder zijn, kunnen problemen krijgen bij bepaalde smalle sluizen waar de breedte door verzakking is afgenomen. Moderne narrowboats worden gebouwd met een maximale breedte van 208 cm.

Hier is onze collega – die misschien zelf nooit had verwacht ooit nog eens een echte botenbouwer te worden – bezig om met behulp van de lintzaag van de Stichting Modelgroep Nederland (die een deel van onze kelder in bruikleen heeft) onderdelen te maken voor die narrowboats. Goede kans dat ze er net zo spectaculair uit gaan zien als het fraaie exemplaar op de foto hieronder.

Hij heeft al wel beloofd dat ze echt gaan 'varen': er komt een motortje in (en een aantal niet-zichtbare wieltjes eronder…), zodat ze het water boven de Caen Locks in het Victoriaanse kavel een stuk levendiger gaan maken!

Even iets heel anders. Op de foto hierboven is een van onze collega's druk bezig om een reparatie te verrichten aan de leuning bij Hotel New York.

Een (waarschijnlijk jeugdige) bezoeker kon het niet laten om er zijn merkteken op aan te brengen: u ziet zijn met een scherp voorwerp ingekerfde uitroep rechts.

Een teken des tijds? Kennelijk is het tegenwoordig voor sommigen nogal moeilijk om zich te realiseren dat vele mensen een heleboel energie steken in het zo mooi en netjes mogelijk houden van onze attractie.

Je wordt bedankt, makker (m/v)!

We blijven even in onderhoudssferen. In het vorige Bouwverslag hebt u kunnen lezen dat de kerstman een bezoek heeft gebracht aan de miniatuurwereld. Het is inmiddels februari, dus hij is allang weer terug naar zijn woonplaats (waar die precies ligt, is onzeker: volgens de Amerikanen staat de woning van de kerstman op de Noordpool, maar de meeste Europeanen zijn van mening dat hij in Rovaniemi in Finland woont…).

Hoe dan ook, hij is weg en met hem de winterse taferelen – althans, in de echte wereld. Daar hoeven we alleen maar te wachten op een paar dagen met dooi om van die sneeuwrommel af te komen, maar in de miniatuurwereld hebben we daar een rustige collega met een voorzichtig gehanteerde ministofzuiger op standje 'laag' voor nodig.

Een voordeel: eventueel per ongeluk mee-verwijderde auto's, bomen, struiken, bewoners én kerstman kunnen redelijk eenvoudig worden gered...

Een continu proces: treinonderhoud. We prijzen ons gelukkig dat er heel wat collega's zijn die er geen genoeg van kunnen krijgen! Of het nu gaat om het nalopen van een stel NS-dubbeldeksrijtuigen of het repareren van een los draadje in een D-treinrijtuig, het werk wordt geklaard. Daarnaast moeten we ook de realiteit in het oog houden: als in de echte wereld een treinstel een andere kleurstelling krijgt, moet onze miniatuurversie mee en dus rijdt er sinds kort een vernieuwde Thalys op onze hogesnelheidslijn.

Hierboven noemden we al het werk dat wordt gedaan om de Caen Locks in het Victoriaanse kavel wat te verlevendigen. Hiernaast kunt u zien hoe de eerste tekenen van de milieuvervuiling zichtbaar worden die een gevolg was van de industrialisatie in Engeland halverwege de19e eeuw: ook in miniatuur braken de schoorstenen nu roetwolken uit…

Om dit voor elkaar te krijgen, moesten we wel eerst tijdelijk twee gebouwen verwijderen, en wel de twee die op de foto hierboven op de voorgrond liggen.

Heeft wel als voordeel dat de mooie stoommachine in het 'opengewerkte' pand links weer goed zichtbaar is…

Er staan nog meer schoorstenen 'in de wacht' om op de hen toegewezen plek te worden geplaatst. U ziet op de foto hierboven ook dat er rechts ruimte is vrijgemaakt voor een nieuw, mooi voortbrengsel van ons modelbouwatelier. Zie het volgende item!

Foto's als deze hebt u al vaker gezien. Ons AutoCad-programma heeft aan de basis gestaan van een grote reeks maquettes. Hier herkent u de contouren van het station dat al werd voorgesteld in eerdere Bouwverslagen: Ashburton Railway Station. Dat is inmiddels klaar, zoals u hebt kunnen lezen (en hebt kunnen zien, als u bent langs-gekomen in onze miniatuurwereld), maar er is meer te beleven!

Zo heeft onze modelbouwer zich uitgeleefd op het nabouwen van de schaftkeet die indertijd op het terrein van het station stond. Hij is wat moeilijk te onderscheiden op de foto rechts, maar als u de wijsvinger volgt, ontdekt u hem beslist!

U bent het vast met ons eens als we zeggen dat het priegelwerk (want dat was het) een bijzonder leuk resultaat heeft opgeleverd.

Maar, een stationsgebouw en een schaftkeet maken samen nog niet meteen een realistisch station uit het stoomtijdperk. Er moest ook een watertoren bij: in het stoomtijdperk een onmisbaar attribuut, want zonder water (en kolen) geen stoom en zonder stoom geen rijdende stoomtrein…

Dat was best lastig, want op het eerste gezicht ontbrak zo'n watertoren op Ashburtons emplacement, maar lang zoeken leverde uiteindelijk deze wat wazige foto op.

Een paar onderdelen van de opbouw van de watertoren; ook de kraan die diende om het water in de vulmond bovenop de stoomlocomotief te laten stromen, is klaar om op zijn plek gezet te worden...

... en hier een voortbrengsel van de lasersnijder: een aantal met het AutoCad-programma getekende 'gepopnagelde ijzeren balken' die gaan dienen als de pilaren waarop de constructie rust.

Rechts is te zien hoe onze modelbouwer karton aan het buigen is (op dezelfde manier als in het echt metaal wordt gebogen) voor het ronde dak van de watertoren.

Hieronder Ashburton Railway Station op zijn plek, wachtend op de aansluiting op het elektriciteitsnet van de miniatuurwereld. De schaftkeet komt daar nog bij en dat geldt ook voor de watertoren als die klaar is.

Overigens: herkent u de eigenaar van het fabriekje vlak achter het station?

Tot slot nog een paar mooie foto's van de voortgang die we boeken bij het aanleggen van de binnen-en buitenverlichting van de gebouwen en bouwwerken in ons Engeland en Wales.