Het Schotse stadje Pitlochry is al vertegenwoordigd in onze miniatuurwereld met het prachtige stationsgebouw uit de 19e eeuw. Dat weerhield onze modelbouwers er niet van om verder te kijken in het stadje en zo kwamen ze een heel leuk en 'typically British' (hoewel een Schot dat misschien niet graag hoort zeggen…) winkelstraatje tegen. Tja, dan ben je natuurlijk direct verkocht…

Zoals altijd zijn de details minstens zo belangrijk als de 'grote lijn'. Daarom is het namaken van zo'n torentje, dat op de foto rechts van het echte straatje op de eerste verdieping van het hoekpand te zien is, een klusje waar tijd in gaat zitten.

De ingebouwde verlichting maakt het straks helemaal af, maar je wilt natuurlijk niet dat het licht uit de winkeltjes op de begane grond 'doorsijpelt' naar de erboven gelegen woon- en slaapverdiepingen. Dus moet er een stevige plaat worden gemonteerd als vloer van de eerste verdieping. Die houdt het licht tegen en is zelf weer de basis voor de ondersteuning van de daken.

Op de foto hieronder is te zien, dat we ook oog hebben voor de belangen en de voorkeuren van de inwoners van ons Pitlochry (en een tyoevallig passerende mini-toerist, natuurlijk): die kunnen binnenkort terecht in een echte schoonheidssalon!

Het heeft wel wat weg van een modern, abstract schilderij, maar het is een stukje Schots berglandschap in miniatuur. Met heel veel geduld en vakmanschap slagen onze modelbouwers erin om de ruwe gipsvormen zó te beschilderen dat er natuurgetrouwe 'aardlagen' gaan ontstaan. Daarbij maken ze graag en veel gebruik van gedetailleerde foto's.

Een goede modelbouwer hecht aan zijn gereedschap. Voor sommigen is het moeilijk om afscheid te nemen van een werktuig dat je lang hebt gebruikt. Zo is – ongelofelijk maar waar - vrijwel het gehele Schotse berglandschap van lagen gips voorzien met één gipskwast.

Toen die echt helemaal op was (hij werd al heimelijk vergeleken met een enkele collega die het al een tijdje zonder haardos moet doen…), hebben we in een sentimentele bui voorgesteld om hem voor altijd te integreren in het landschap dat hij heeft helpen vormen. De meningen zijn nog verdeeld; we houden u op de hoogte!

Hoe mooi de diverse maquettes ook zijn, we willen ervoor waken dat ze eruitzien als die volstrekt 'mensloze' Franse dorpjes waar je op vakantie wel eens doorheen rijdt. Dat betekent dat we poppetjes nodig hebben. Véél poppetjes, en die moeten er natuurlijk ook nog eens een beetje natuurgetrouw uitzien.

Dus zijn een paar van onze collega's druk bezig met het beschilderen van al die mannetjes, vrouwtjes, kinderen en niet te vergeten dieren van velerlei soort, om op die manier toe te werken naar levensechte scènes.

Nu praten we wel over Groot-Brittannië, en dan vooral de dunbevolkte plattelandsdelen daarvan. Zeker Schotland en Wales kennen streken waar je nauwelijks een mens tegenkomt (en dan heeft hij vaak een paar schapen en een hond bij zich).

Dat betekent dat de aantallen poppetjes die we hier nodig hebben ruimschoots achterblijven bij bijvoorbeeld de drommen toeschouwers bij Rotterdam Ahoy of station Rotterdam Centraal in het Nederlandse deel van de miniatuurwereld, maar desondanks is het een fikse klus!

Het is ons weer gelukt. Ons station Rotterdam Centraal stond er ruim voordat het in de echte wereld in gebruik werd genomen, en nu verslaan we een buitenlands vastgoedbedrijf door het dak van ons Groot Handelsgebouw te veranderen in een ludieke speelplaats, véél eerder dan zij dat gaan doen!

Volgens een artikel in De Havenloods Rotterdam gaat Jamestown, een gerenommeerd vastgoedbedrijf uit de Verenigde Staten, op het dak van het Groot Handelsgebouw een plek (zij noemen dat vast een 'space') openen met arcadegames, een doolhof en een restaurant.

Maar liefst 13 jaar eerder liep er op het dak van het Groot Handelsgebouw in onze miniatuurwereld al een schaapskudde rond en bij menige manifestatie stond het dak vol met 'feestvierders'. Denk ook even terug aan de monumentale trap die ter gelegenheid van de viering van 75 jaar Wederopbouw (met de manifestatie 'Rotterdam viert de stad') tegen het gebouw werd aangebouwd.

Ook vreemde – of op zijn minst uit de toon vallende – bezoekers werden er gesignaleerd: het is niet te hopen dat de duiker die hele trap met zijn zwemvliezen aan heeft moeten beklimmen, om maar te zwijgen van de twee brandweerlieden die mét slang naar boven werden gedirigeerd, maar daar niets konden ontdekken dat op een brandje leek en ook nog eens tot de conclusie kwamen dat ze ergens onderweg hun brandslang waren kwijtgeraakt…

Voor de knaap die met ware doodsverachting de hele leuning van diezelfde trap gebruikte om te 'shinen' met zijn 'skateboard skills', kun je alleen maar bewondering hebben. Trouwens, dat geldt ook ook voor de tweelingbroers op de grote foto hierboven die datzelfde aan het doen zijn, maar dan op de leuning van het dak zelf!

Een van de grootste verrassingen op het gebied van het dakvermaak was toch wel het niet vooraf aangekondigde bezoek van de koninklijke familie op Koningsdag dit jaar. Dat dit al spoedig leidde tot enige opwinding onder de aanwezige bezoekers (en jammer genoeg ook tot een paniekaanval bij een van de schapen) is maar mondjesmaat bekend geworden.

De scène bij het Middelweeuws riddertoernooi was al een uitdaging: de vraag hoe je twee ridders te paard met gevelde lans op elkaar kunt laten afstormen zonder dat er gewonden vallen (lees: dingen kapot gaan) was al lastig te beantwoorden. Maar, zoals u weet, dat is onze modelbouwers gelukt.

Nu zagen zij zich gesteld voor de volgende opgave: hoe kun je een Schots landschap verlevendigen met iets dat kan bewegen en net zo'n 'Kijk nou 'es'-effect veroorzaakt als die ridders?

Het heeft heel wat hoofdbrekens gekost, maar tenslotte waren de heren eruit. We kunnen het resultaat nog niet laten zien, omdat de proefnemingen nog volop aan de gang zijn (en helaas een van de twee ontwerpers op dit moment aan het herstellen is van een heupoperatie). Vandaar de 'vlekken in Miniworld-kleuren' op de foto's.

Wat heb je nodig om iets te laten bewegen? Een basisplaat, een electromotor, twee tandwielen, een getande riem, een stel riemgeleiders, het bewegende object zelf, de nodige elektronica om het geheel een beetje netjes en vloeiend te laten bewegen en een heleboel inventiviteit, geduld en enthousiasme.

Natuurlijk werd de voortgang van het werk regelmatig 'gemonitord' door langslopende collega's. Hun opmerkingen en behulpzame suggesties waren in ieder geval een stimulans om op de ingeslagen weg verder te gaan.

In een volgend bouwverslag komen we uiteraard op dit projectje terug. Dan kunnen we hopelijk ook wat meer informatie geven over om welk Schots meer en om welk object het nu eigenlijk gaat...

Een van onze modelbouw-collega's mag zich tegenwoordig met recht 'verlichtings-inbouw-expert' noemen. Na grote objecten als het Stadhuis van Rotterdam, het Appartementencomplex 'De Compagnie' en allerlei sfeerrijke gebouwen en plekjes in ons Groot-Brittannië-bouwdeel waarover u in vorige verslagen hebt kunnen lezen, heeft hij zich nu gestort op een nieuw maquette – zó nieuw dat we nog niet mogen vertellen welke het is…

Het inbouwen van natuurgetrouwe verlichting is hem dus wel toevertrouwd, al kent elk object dat van binnenverlichting met worden voorzien, zijn eigen 'uitdagingen'. Wij vinden overigens dat hij erin is geslaagd de opdracht tot een mooi einde te brengen!

In het volgende bouwverslag zult u kunnen lezen om welke maquette het gaat, en ook meer over de bouw ervan.

In een vorig Bouwverslag hebt u kunnen lezen over onze technische upgrade van de Commando Centrale, het kloppend hart van onze miniatuurwereld. Dankzij een gulle sponsor hebben we de PC's waarop de besturingssoftware (voor kenners: we gebruiker het 'Koploper'-programma) is geïnstalleerd, kunnen vervangen door krachtiger apparaten. Binnenkort gaan we namelijk dat besturingssysteem uitbreiden met wat er nodig is om alles in ons Groot-Brittannië ook te laten rijden en bewege, en dat vraagt natuurlijk om extra capaciteit.

Maar, we hebben niet alleen nieuwe PC's, we hebben ook een stel nieuwe monitoren gekregen en dus werd het tijd om de Commando Centrale een beetje te herinrichten. Stukje van een bureaublad afzagen, kastje erbij plaatsen, en vooral: een nieuwe layout bedenken en uitwerken voor waar welk scherm met welke informatie komt te hangen.

Best wel een rommelig gedoe, zeker omdat tijdens de dagen dat de attractie open is (en in de zomervakantie zijn dat alle dagen van de week!) de operators natuurlijk gewoon hun werk moeten kunnen doen. Onze collega's zijn er al een tijdje mee bezig om ze allemaal na te lopen, er zo hier en daar wat stof uit te verwijderen en ze in te richten met alle software die voor het functioneren van de Commando Centrale nodig is.

Er staan nog wel de nodige aanpassingen op het programma. In de eerste plaats natuurlijk het op gang brengen van alle trein- en autobewegingen in Groot-Brittannië. Dat is meteen ook proefkonijn, want het treinbesturingssysteem voor G-B is geïnstalleerd onder Windows 10, terwijl 'de rest' nog onder Windows XP draait. Te zijner tijd gaat ook het hele Nederlandse deel over op Windows 10.

Wat is er nu zo'n beetje op die schermen te zien? Op de meeste: een 'plattegrond' van een deel van de treinbaan (zowel van de zichtbare als van de 'ondergrondse' delen, datzelfde van de diverse trajecten van het Car System, dat de beweging van de vrachtauto's en de autobussen regelt. Verder zijn er drie schermen waarop drie operators tegelijk hun acties kunnen uitvoeren. Op de foto rechtsboven ziet u bovenaan een scherm waarop een klok aangeeft hoelang het nog duurt voor de volgende 'Miniworld-nacht' valt en daaronder het scherm waarmee de complete bewegende wereld wordt opgestart en weer úitgezet'.

Op de foto rechts zeven nog niet werkende schermen. Inderdaad, daarop staan straks alle te monitoren onderdelen van Groot-Brittannië, met een vierde operatorscherm onderaan. Wordt best een beetje dringen, als er vier man 'aan de knoppen' zitten...

Op de monitor hierboven een foto van een bekende whiskystokerij, waar onder andere de beroemde Chevas Regal Single Malt wordt geproduceerd: Strathisla Distillery, opgericht in 1786 en daarme de oudste nog continu in bedrijf zijnde distilleerderij in de Schotse Highlands. Dat is in een industrietak waarin startende en weer stoppende bedrijven eerder regel dan uitzondering zijn, een prestatie van formaat!

De distillerderij ligt aan de rand van het plaatsje Keith, een dikke 50 km ten noordwesten van Aberdeen en eenzelfde afstand ten oosten van Inverness. Sinds 1950 is het bedrijf onderdeel van Chivas Bros., die zelf weer onder het Pernod Ricard-concern vallen. De distilleerderij produceert 2,4 miljoen liter eerste klas whisky per jaar.

Die muren zijn – zoals we dat al veel vaker hebben gedaan – vanuit de digitale tekeningen die we hebben gemaakt met behulp van ons AutoCad-tekenprogramma door de lasersnijmachine uitgesneden. Ook de daken van de twee torentjes zijn op die manier gemaakt. Een vaste hand bij het schilderen doet dan de rest.

Het is zeer aannemelijk dat onze modelbouwers ook de hand niet omdraaien voor het maken van een kopie van de kar met de whiskyvaten, die op het binnenplein voor de hoofdingang van de distilleerderij staat.

Aan het hek bovenaan de trap, die is gesierd met een mooi smeedijzeren hekwerk, hangt het wapenschild van het bedrijf. Dat wordt zeker één op één overgenomen in onze maquette!