De maand augustus was ook bij Miniworld Rotterdam een echte vakantiemaand. Dat betekende aan de ene kant verheugende aantallen bezoekers, maar aan de andere kant een aantal afwezige medewerkers. Er zijn dus wat minder bouwwerkzaamheden verricht dan in andere maanden. Er is dus ook minder te vertellen over onze vorderingen. Bijgevolg is dit Bouwverslag wat korter dan dat van andere maanden…

Er zijn wel een paar stappen gezet met dit object. U herkent het vast wel, al is het alleen maar omdat we een soortgelijke foto in het vorige Bouwverslag hebben geplaatst. Het wordt onze interpretatie van de beroemde Forth Bridge, de spoorbrug die iets ten noorden van Edinburgh over de Firth of Forth ligt. Dat is een 'cantileverbrug', een brugtype waarbij sprake is van eenzijdige ophanging. In het kort worden bij dit type brug twee halve brugdelen gebouwd (op elke oever één) die elkaar in het midden 'ontmoeten' en elkaar daar steunen. Bij bredere waterlopen legt men ook een of meer steunpunten in het water aan en op elk daarvan weer twee halve brugdelen, 'rug aan rug'. Zo is de Forth Bridge opgebouwd uit zes halve brugdelen met boven het water nog twee tussendelen (zie de foto van de echte brug hieronder). De twee overspanningen zijn elk ruim 520 meter lang en de totale lengte van de brug is een dikke 2,5 km! Nog wat cijfers: de drie draagconstructies zijn elk 110 meter hoog en de treinsporen liggen 45 meter boven het water.

Onze brug krijgt maar één draagconstructie, omdat we niet meer ruimte hebben. Het wordt echter een heel grote maquette: de grootste brug die we in Miniworld hebben! U kunt de afmeting een beetje inschatten aan de hand van bovenstaande foto: dit is nog maar een half brugdeel, maar al een reus in verhouding tot de treinwagon die ervoor staat… U kunt zien dat onze brug ten opzichte van het origineel een beetje 'in elkaar gedrongen' is. Dat moest om hem in de beschikbare ruimte te kunnen inpassen.

De foto hieronder (die al een aantal maanden oud is, maar tot op heden nog niet is gepubliceerd) toont de eerste voortbrengselen van de lasersnijder, geassembleerd tot één zijkant. Een paar stukjes elektriciteitsbuis zijn al als proef op de elementen gelegd.

Voor de bouw maakt onze collega gebruik van allerlei materialen: stukken elektriciteits-buis van pvc, polystyreen dat in onze lasersnijmachine in de juiste vorm is gesneden en karton dat dezelfde bewerking heeft ondergaan. We zijn eigenlijk best benieuwd wat de hele constructie gaat wegen, als hij klaar is!

Uiteraard krijgt de brug de bekende rode kleur en dan volgt een minstens zo lastige klus: het hele ding – bij voorkeur zonder hem te beschadigen - overbrengen van het modelbouwatelier naar onze Groot-Brittannië-kelder, over de trap… We zullen er beslist verslag van doen, te zijner tijd.

Inwoners van onze miniatuurwereld die met de trein over de Garmouth Spey Bridge rijden, maken - als ze aan de goede kant zitten - een waar fenomeen mee: ze zien het Monster van Loch Ness 'in levenden lijve'! (Ze zwemt wel rond in een stoffig Loch… Dat komt doordat er gestuct werd.) Weer een voorbeeld van hoe we in Miniworld de geschiedenis levend houden: de Garmouth Spey Bridge was tussen 1886 en 1968 onderdeel van de enkelsporige lijn tussen Portsoy en Elgin, maar is al tientallen jaren een fietsbrug. Bij ons rijdt er echter nog steeds een trein overheen!

We hebben een kort overzichtsfilmpje (hieronder een snapshot daaruit) op YouTube gezet. Dat geeft u een beeld van wat we voor het gemak 'Glenfinnan Valley' zijn gaan noemen. U ziet er een aantal van onze Schotse hoogstandjes in: the Old Man of Storr, het Glenfinnan Viaduct, het complex van de Dalwhinnie Distillery, het Glenfinnan Monument (opgericht ter nagedachtenis aan de Jacobieten die in 1745 Bonnie Prince Charlie steunden bij zijn mislukte claim op de Engelse troon), de ruïne van Greenan Castle, Eilean Donan Castle mét de toegangsbrug in positie en last but not least Nessie op haar tocht door het meer. Inderdaad, die is ontsnapt uit Loch Ness en na een lange zwemtocht door rivieren, lochs én een stuk Noordzee in Loch Duich terecht gekomen…

Zoals gezegd, niet veel vorderingen in onze miniatuurwereld. Toch lag het werk niet helemaal stil. Twee van onze modelbouwers hebben zich ontfermd over een stukje Schotland, dat onder hun vaardige handen een typische 'herfst-setting' kreeg. Rood, goudgeel, bruin, kleuren in allerlei tinten en gradaties maken van dit stukje berghelling een levensecht schouwspel.

Ook op andere plaatsen hebben we scènes verlevendigd. Weilanden zijn 'bevolkt' met schapen en runderen (al is een enkele koe haar kudde kwijtgeraakt, zo te zien).

In de heuvels grazen een paar herten, die kennelijk niet de minste belangstelling hebben voor de passerende kanoërs.

Verspreid door het landschap staan een paar bouwvallige stulpjes het begrip 'dakloos' een eigen betekenis te geven…

In het Bouwverslag van april van dit jaar vertelden we over een 'opengewerkte' mijnschacht met een paar dwarsgangen, waarin de 'miners' druk bezig waren hun dagelijks brood te verdienen. Die mijn heeft nu ook een naam: 'Soaghal Beag', wat in de lokale taal Gaelic 'kleine wereld' betekent.

Aan de mijnschacht is in de tussentijd het nodige toegevoegd, zoals een smalspoor-treintje om het gedolven erts af te voeren.

In de mijngang onder die waarin een 'leefruimte' is ingericht (zie de foto rechts), staan nu ook allerlei gereedschappen en andere hulpmiddelen opgeslagen.

Wat er nu precies gebeurt in de mijngang dáár weer onder, is niet helemaal duidelijk. Boze tongen beweren dat de fusten en de distilleerketel iets van doen hebben met de nabijgelegen Strathisla Distillery. Wat erts en whisky met elkaar te maken hebben, is niet duidelijk, al is het fenomeen 'illegaal whisky stoken' in Schotland niet helemaal onbekend…

De gebouwen van de Strathisla Distillery zelf hebben al even mogen proeven van de plek waar ze te zijner tijd geplaatst gaan worden.

Wat verder naar de hoek rechts achterin is te zien dat daar nog wat meer werk gedaan moet worden. De rotsen hebben hier al wel hun bruinige basiskleur, maar de verdere detaillering ontbreekt nog.

Nóg verder is er zelfs van een berg nog geen sprake. Hier hebben we alvast een stelletje 'dummies' van huisjes en andere gebouwen (waaronder het eerbiedwaardige Edinburgh Castle!) neergezet om een goede indruk te krijgen van hoe het er zo uit gaat zien en op die manier de beste plaatsing te bepalen. Zelfs de helix, waarover de treinen het hoogteverschil overwinnen van 'de begane grond' naar de spoorlijnen die bovenlangs gaan lopen, is nog zichtbaar.

We hadden overigens nooit verwacht dat onze gipsen ondergrond zó voedzaam zou zijn, dat zelfs kunstboompjes zich klem kunnen groeien…

Hieronder nog een twee foto's van plekken die al min of meer klaar zijn: Pitlochry Station met een stukje van het dorp erachter en daaronder Glenfinnan Station met hoger op de heuvel 'Our Lady of the Braes'.